Toon items op tag: dataretentie

Zoals in een vorig artikel is aangegeven, is deze wet op 7 juli 2009 door de Eerste Kamer aangenomen na een lang en levendig debat. Hierbij hadden alle partijen, ook de fracties die uiteindelijk voor de wet stemden, veel kritiek op het wetsvoorstel. Met name wat de bewaartermijn voor internetgegevens aangaat. Daar Hirsch Ballin, minister van Justitie, vreesde dat het wetsvoorstel niet zou worden aangenomen, beloofde hij de Eerste Kamer om een “reparatiewet” naar de Tweede Kamer te sturen.

In oktober 2009 zond de minister van Justitie, Hirsch Ballin, het wetsvoorstel voor wijziging van de bewaartermijn voor telecommunicatiegegevens naar de Tweede Kamer, zoals hij in juli 2009 aan de Eerste Kamer had beloofd. In dit wetsvoorstel wordt de bewaarplicht voor internetgegevens terug gebracht van 12 naar 6 maanden, terwijl de bewaartermijn voor telefonie 12 maanden blijft.

De verfoeide [[wet bewaarplicht telecommunicatiegegevens]] die sinds 1 september in Nederland van kracht is, licht nog steeds onder vuur. Minister Hirsch Ballin (CDA) werd allereerst bij aanname van de wet door de Eerste Kamer verplicht om via een herstelwetsvoorstel de bewaartermijn van belgegevens te zien terug te brengen tot een half jaar. In Zweden werd, ondanks dreigementen uit Europa dat de termijn waarop de Europese verordening zou moeten worden uitgevoerd, de wet niet ingevoerd.

In Duitsland verklaarde op 3 februari 2010 het Constitutionele Hof de bewaarplicht strijdig met de Duitse grondwet en moesten derhalve alle tot dan toe verplicht bewaarde telecommunicatie- ‘verkeers’gegevens worden vernietigd. De Duitse wet dient helemaal opnieuw te worden geschreven.

Inmiddels heeft de Ierse burgerrechtenorganisatie DRI bij het Europese Hof van Justitie te Luxemburg, een verzoek ingediend om de hele Europese Verordening nietig te laten verklaren omdat deze strijdig is met de fundamentele Rechten van de Mens. Op 6 mei 2010 werd deze zaak ontvankelijk verklaard. Dat betekent dat indien dit Europese hof de verordening nietig verklaard alle daarop geënte nationale wetgeving, inzake het bewaren van bel, e-mail verkeer en internetgebruik, vanwege de onrechtmatige inbreuk op de privacy van 500 miljoen Europeanen ongeldig verklaard.

Om de druk verder op te voeren stuurden veel betrokken organisaties - waaronder Vrijbit-  een brief naar de Europese Commissie om hen te verzoeken, uit zichzelf de verordening te herroepen.

Ook de Europese federatie van Journalisten(EFJ) European Federation of Journalists stuurde op 28-7-2010 een verontruste brief namens zo'n 260.000 journalisten in ruim 30 Europese landen.

Meer inhoudelijk informatie is te lezen in de scriptie 'Alles onder controle?' waarmee Axel Arnbak van Bits of Freedom op 12 juni 2010 de scriptieprijs van de universiteit van Amsterdam won.

Ook in België is de ernst van het naderende onheil van de bewaarplicht doorgedrongen en heeft een breed platform van organisaties (m.n. Liga voor Mensenrechten, Ligue des Droits de l'homme, Ordre des barreaux francophones et germanophone, Orde van Vlaamse Balies, Vlaamse Vereniging van  Journalisten, Association générale des Journalistes Professionnels, Orde van Geneesheren en Tik vzw) afgelopen week een website gelanceerd met de naam: www.bewaarjeprivacy.be met daarop een petitie tegen de Belgische omzetting van de Europese databewaringsrichtlijn. Deze Europese richtlijn zou binnenkort worden omgezet in Belgisch recht en verplicht telecomoperatoren en internetproviders om de communicatiegegevens van alle burgers te bewaren als instrument in de strijd tegen terreur en ernstige criminaliteit.

Het platform van bovenstaande organisaties nam het initiatief tot deze campagne vanuit de oprechte overtuiging dat een algemene bewaarplicht geen oplossing kan brengen voor het veronderstelde veiligheidsprobleem. De organisaties klagen niet alleen de schending van het recht op privacy aan, maar ook de aantasting van het beroepsgeheim van artsen, advocaten, geestelijken en het bronnengeheim van journalisten. De bewaarplicht biedt bovendien geen absolute garantie tegen terreur of criminaliteit. Zij roepen daarom de burgers op om de petitie te ondertekenen.

Overal en altijd wordt er informatie over u verzameld en opgeslagen. Via mobiele telefoon en computer wordt elke stap die u zet, bewaard en geanalyseerd. Onder andere door bedrijven als Google, Facebook, Apple en Twitter. Deze persoonlijke data worden niet zomaar bewaard. Er zijn waardevolle nieuwe toepassingen voor, en die zorgen ervoor dat uw persoonlijke data goud waard zijn.

Uw data worden gebruikt om uw toekomstig gedrag te voorspellen. Door slimme analyses van alle gedragssporen die u achterlaat via uw mobiele telefoon en computer, wordt afgeleid wie u bent. En dat is niet zo moeilijk, blijkt. De Universiteit van Cambridge kan bijvoorbeeld, alleen door te kijken op welke like buttons u klikt op Facebook, zien of uw ouders gescheiden zijn, of u homosexueel bent, en zo verder.

Het voorspellen van menselijk gedrag, mogelijk gemaakt door al uw persoonlijke data, kan helpen om steden beter te ontwerpen, ziektes te bestrijden en oorlogen te voorkomen. Maar als al uw persoonlijke data zo waardevol is, wordt het dan niet eens tijd dat we de controle erover terugkrijgen. En ook zelf een deel van die winst opstrijken?

Regie: Martijn Kieft
Research: Marijntje Denters/ Jasper Koning/ Chris Vijn
Productie: Jenny Borger, Hellen Goossens
Eindredactie: Henneke Hagen/ Frank Wiering

Link

Alle partijen zijn nu met hun verkiezingsprogramma’s gekomen voor de verkiezingen op 9 juni a.s. Het is interessant om na te gaan in hoeverre zij aandacht besteden aan het beschermen van de privacy of het eigenlijk maar van ondergeschikt belang vinden.

Douwe Jansz keek met een kritische blik voor ons naar de diverse verkiezingsprogramma's die gemiddeld toch zo'n 50 tot 70 pagina's tellen en maakte een een korte maar krachtige samenvatting van de 'privacy standpunten' van de belangrijkste politieke partijen.

Minister Hirsch Ballin, de huidige CDA minister voor zowel Justitie als Binnenlandse Zaken, stelde op 28 juli 2010 voor om met een paar simpele wijzigingen van het Wetboek van Strafrecht en het Wetboek van Strafvordering zowel de vrijheid van meningsuiting als het functioneren van vrije nieuwsgaring en het digitaal documenteren van enige communicatie die men met anderen heeft, de nek om te draaien.

Op 28 juli 2010 diende demissionair minister Hirsch Ballin (CDA) een uiterst merkwaardig wetsvoorstel in bij de Tweede Kamer.