Ook in Nederland hebben vingerafdrukweigeraars vanaf de invoering van de vingerafdrukverplichting in 2009, aan de Nederlandse bestuurders en rechterlijke macht verzocht om de rechtsgeldigheid van de Paspoortwet en EU Verordening te toetsen. Maar tot voor kort weigerden zowel bestuurders als rechters categorisch om de Paspoortwet te toetsen aan hogere wetgeving.

Inmiddels heeft de Raad van State onlangs besloten om zelf ook vragen te gaan stellen aan het EU Hof van Justitie. Dit ondanks het gegeven dat bij een onrechtmatig verklaring, in de Duitse zaak dit automatisch van toepassing is op de paspoortwetgeving van alle lidstaten van de EG.

Daarmee heeft de Raad van State, inmiddels geconfronteerd met 8 aanhangig gemaakte Hoger Beroepszaken, zichzelf in de positie gemanoeuvreerd dat men, na drie keer de uitspraak termijn voor het doen van een uitspraak met 6 weken te hebben verlengd, nu respijt heeft om gedurende de procedure in Luxemburg, geen uitspraak te hoeven doen in de 3 bodemprocedures die op 2 april 2012 op zitting werden behandeld. (van Luijck, Kooistra en Willems). Een procedure die naar verwachting minstens 18 maanden zal gaan duren en waarmee de RvS zichzelf eveneens de vrijheid verschaft om de behandeling van de 4 later aanhangig gemaakte zaken op te houden. Ook het aanvragen van een tijdelijke voorziening, zoals in de zaak Roest, biedt geen opening voor een bevredigend rechterlijk oordeel. De voorzieningenrechter van de Raad van State verklaarde het verzoek namelijk ongegrond omdat het te ingewikkeld is en in de bodemprocedure ( die niet gepland wordt) moet worden beoordeeld.

En zo moeten we constateren dat na alle vertragingen in de bezwaar en beroepsprocedures, gedurende de afgelopen 3 jaar- waarin er allang een oordeel van het EU HvJ had kunnen zijn- de voortgang van de nationale rechtsgang nu voor lange periode tot stilstand is gebracht.

Voor alle betrokkenen die inmiddels bij de Raad van State beroep aantekenden tegen een ongegrondverklaring door de lagere bestuursrechtbank, heeft dat allereerst tot gevolg dat men zich zonder een geldig paspoort of ID-bewijs staande zal moeten zien te houden. ( Boers, Eversteijn, Jongenelen, v.Luick, Kooistra, Roest& Willems) Maar ook dat de nationale rechtbank de gang naar het Europese Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg tracht te blokkeren omdat men daar pas mag aankloppen nadat de nationale rechtsgang is doorlopen.

Voor de bezwaarden in de beroepsfase geldt hetzelfde. De bestuursrechtbank in Utrecht weigert, uitspraak te doen in een al behandelde zaak (Wijnberg) zolang de Raad van State geen uitspraak doet en laste de behandeling eenvoudig af van het beroep dat al meer dan een jaar geleden werd ingesteld in de zaak Koopmans.

Hiermee wordt duidelijk dat het lijkt of de Raad van State het inschakelen van het EU Hof van Justitie doelbewust gebruikt als smoes om de rechtsgang te kunnen ophouden.

Voor de mensen die in rechte bezwaar maken tegen de verplichte afgifte van hun biometrische gegevens voor een paspoort is dat in elk geval wel het effect. En zolang de overheid de belofte niet inlost om een vingerafdrukvrije ID-kaart ter beschikking te stellen ook voor de aanvragers van een geldig identiteitsbewijs voor binnenlands gebruik.