Toon items op tag: identiteitsbewijs

Op 7 december zou de rechtbank te Amsterdam het vonnis bekend maken in de beroepszaak van  Dhr..Jongenelen vs de burgemeester van Amsterdam. Jongenelen tekende beroep aan tegen de beslissing van de burgemeester om hem geen ID-kaart te verstrekken omdat hij daarvoor geen vingerafdrukken afstaat.Vandaag kwam het bericht binnen dat ook deze rechtsgang opnieuw wordt vertraagd.

Laatste nieuws: Raad van State laat 28-9-2012 weten dat alle rechtszaken in Hoger Beroep voor onbepaalde tijd zijn stilgelegd en pas weer hervat zullen worden als het EU Hof van Justitie uitspraak heeft gedaan over de betwistte rechtmatigheid van de EU verordening die aan de Paspoortwet ten grondslag ligt.

Op 26 april 2010 vroeg Dhr. Jongenelen een ID-kaart aan bij de gemeente Amsterdam. De aanvraag werd niet in behandeling genomen omdat hij geen vingerafdrukken liet AFNEMEN. 

Omdat Jongenelen niet over een paspoort of ID-bewijs kan beschikken wordt hij ernstig gedupeerd in zijn persoonlijk leven en als ondernemer. De gevolgen daarvan zijn inmiddels zo verstrekkend dat zijn buitensport bedrijf Fa.Tatteljee met stopzetting bedreigt wordt, indien hij als eigenaar niet binnen 3 maanden over een vingerafdrukvrij identiteitsbewijs kan beschikken om nieuwe bedrijfsruimte te huren, zaken met de bank te doen en op zakenreis in Europa kan.

Jongenelen weigert desalniettemin pertinent om ter verkrijging van een geldig identiteitsbewijs zijn vingerafdrukken af te geven aan de Staat.Dit omdat hij principieel bezwaar heeft om zijn biometrische gegevens (vingerafdrukken en gezichtsscan) te moeten afstaan, om een geldig identiteitsbewijs te kunnen krijgen. Principieel bezwaar heeft tegen de bouw van een infrastructuur waar biometrische identiteitscontrole en uitgebreide identificatieplichten in zijn ogen automatisch zullen leiden tot een totalitair Staatsbestel. En het bovendien onacceptabel acht dat hij in gevaar zou worden gebracht door de onvermijdelijke veiligheidsrisico’s die gepaard gaan met het opslaan en verwerken van biometrische data van hem persoonlijk en van de bevolking als geheel. 

Sinds april 2011 geeft de overheid, bij monde van de voor de Paspoortwet verantwoordelijke ministers, onomwonden toe dat met de afname van vingerafdrukken geen enkel doel gediend is. De data zijn eenvoudigweg niet te gebruiken voor identificatiedoeleinden omdat ze met een foutmarge van 20 á 25% bij verificatie niet blijken te matchen met die van de betreffende persoon.

Op grond hiervan heeft de regering in april 2011 besloten om te stoppen met de opslag van vingerafdrukken voor het verkrijgen van een Nederlandse Identiteitskaart. In de praktijk echter worden meer dan een jaar na dit besluit, nog steeds vingerafdrukken opgeëist, en weigert de overheid halsstarrig om Jongenelen een ID-kaart te verstrekken. Zelfs de aanvraag voor een tijdelijke 1jarige identiteitskaart waarvoor geen vingerafdrukken verplicht zijn (bij een tijdelijke belemmering) weigert de burgemeester in behandeling te nemen. 

Jongenelen laat het er niet bij zitten en probeert via de rechter gedaan te krijgen dat hij in het gelijk wordt gesteld en de burgemeester alsnog een identiteitskaart moet afgeven zonder dat hij daarvoor verplicht wordt om zijn vingerafdrukken te laten afnemen. De taaie juridische procedure van bezwaar tegen het besluit van de burgemeester en vervolgens beroep instellen bij de rechtbank tegen diens finale beslissing is na ruim 2 jaar, van nodeloze vertraging en frustrering van de rechtsgang, inmiddels doorlopen. Na 2 zittingen van de rechtbank te Amsterdam wees de rechtbank alsnog zijn beroep af.

Dat betekent dat Jongenelen op 2 juli 2012 Hoger beroep heeft aangetekend bij de Raad van State. Met het verzoek aan dit hoogste nationale rechtscollege (inzake het bestuursrecht) om een zodanig oordeel te vellen dat hij gewoon een identiteitskaart moet kunnen krijgen zonder dat zijn fundamentele recht op bescherming van de privésfeer en lichamelijke integriteit daarvoor wordt aantast.

Een identiteitskaart nota bene waarvan de overheid zelf verplicht stelt dat iedere burger vanaf 14 jaar over zo’n document moet kunnen beschikken. 

Lees verder voor nadere toelichting, chronologische verslag vanaf 2012, processtukken, contactmogelijkheden en oproep tot steun

De zaak Schwarz betreft de Duitse rechtszaak tegen de verplichting tot afgeven en opslaan van vingerafdrukken in paspoorten. Eiser in deze zaak is advocaat Schwarz die weigert om zijn vingerafdrukken af te geven voor het verkrijgen van een paspoort omdat hij dit een onacceptabele inbreuk acht op zijn fundamentele recht op bescherming van zijn priveleven zoals vastgelegd in het EU Verdrag voor de Rechten van de Mens en grondbeginselen van de EU.

Hij eiste van de rechtbank Gelsenkirche dat de gemeente Bochum hem niet langer zou mogen weigeren om een paspoort zonder vingerafdrukken uit te reiken omdat de EU Verordening waarop deze eis gebaseerd is zijns inziens als onrechtmatig dient te worden bestempeld ( zowel op inhoudelijke gronden als vanwege de procedureel onjuiste wijze waarop bij de besluitvorming het EU parlement gepasseerd is bij de omzetting van de facultatieve vingerafdrukregistratie naar de verplichting daartoe.

De zaak is van rechtstreeks belang is voor Nederlandse burgers die weigeren hun biometrische gegevens af te geven voor het verkrijgen van een paspoort of ID-kaart. Aangezien deze Verordening eveneens ten grondslag ligt aan de ‘vingerafdrukeis van de Nederlandse documenten. 

Het betreft de betwistte rechtsgeldigheid van de Europese Verordening (EG Nr. 2252/2004 VAN DE RAAD – 13-12- 2004 & aanpassing ervan (EG nr. 444/2009 van het Europees Parlement en de Raad 2009). De uitspraak heeft voor Nederland niet alleen gevolgen voor de vingerafdrukverplichting en opslag van biometrische gegevens in de RFID-chip van de paspoorten maar ook voor de NL-ID-kaart waarvoor in Duitsland geen vingerafdrukken worden opgeëist.

Op 17 oktober 2013 maakte het EU Hof van Justitie in Luxemburg bekend dat het de EU Verordening inhoudelijk rechtsgeldig had bevonden omdat de inbreuk die de opslag van vingerafdrukken voor verwerking in de chip van paspoorten van EU burgers voldoet aan de eisen van doelbinding, proportionaliteit subsidiariteit. Ook werd de manier waarop het EU Parlement tegen de regels in was gepasseerd bij de wijziging van facultatieve vingerafdrukopname naar en verplichting daartoe, niet als zodanige zwaarwegende procedurele fout gezien dat dit de rechtsgeldigheid van de Verordening zou aantasten, om reden dat het parlement in een later stadium hierover haar instemming had kunnen weigeren.

Met deze uitspraak is een (voorlopig) eind gekomen aan de slepende zak van Michael Schwarz. De Duitse pers oordeelde hard over dit oordeel in de bewoordingen:
Zo beargumenteerde Zeit Online dat de uitspraak verwonderlijk is omdat de paspoorten zonder vingerafdrukken als zodanig betrouwbaar te boek staan dat er in Duitsland geen enkel geval bekend is waarin de complete paspoort is vervalst, terwijl de Chaos Computer Club al meermalen aantoonde dat juist de vingerafdrukken kenmerken zijn die eenvoudig vervalst kunnen worden. Ook stelt men dat aangezien illegalen niet met vervalste paspoorten de Eu binnenreizen het nergens op slaat dat de bestrijding van illegale migratie met de vingerafdrukopname van EU burgers zou worden bestreden. Men concludeert daarop dat de bescherming van de buitengrenzen van de EU kennelijk als belangrijker worden beschouwd dat de burgerrechten van de EU burgers zelf 'terwijl het NB niet om hen gaat'.
De Suddeutsche vermeld dat het HvJ te kort schiet omdat het zich niet druk maakt over de mogelijkheid dat naties naast de opslag van de vingerafdrukken in de chip van de documenten deze ook kunnen gaan opslaan in databanken. Men acht de stelling dat het dan niet om de EU verplichting gaat en een kwestie van nationale bevoegdheden betreft, een te kortzichtige opstelling van het Hof wat dient te waken over de Europese Grondrechten. Waarmee zo besluit de publicatie eens te meer bewezen is dat het Hof in Luxemburg meer gelegen is aan het efficiënt doen verlopen van de uitvoering van Europese wetgeving dan aan het daadwerkelijk toetsen van EU wetgeving aan fundamentele grondrechten. Grondrechten worden alleen maar als lastig ervaren zo besluit men wrang.
Deutsche Wirtschafts Nachrichten laat weten dat Schwarz, na jaren procederen (sinds 2007) nu met deze uitspraak zijn zaak verloren heeft en dat hij er vanuit gaat dat de vingerafdrukken van alle EU burgers wel degelijk ergens anders, dan alleen in de documenten zelf, zullen worden opgeslagen. Schwarz laat weten dat hij het niet eens is met het oordeel van het Hof. Enerzijds omdat hij het oordeel niet serieus kan nemen dat vingerafdrukken de EU bescherming zou bieden tegen illegale immigratie, aangezien migranten die illegaal de EU proberen binnen te komen, zoals de vluchtelingen op Lamperdusa, daar geen valse EU paspoorten voor gebruiken.
Maar ook omdat hij geen enkel geloof hecht aan de stelling dat de vingerafdrukken afdoende beveiligd zouden zijn, omdat ze ekel in de paspoortchip zouden worden verwerkt. Zijns inziens is er domweg geen enkele garantie is dat zodra derde landen- als bijvoorbeeld Koeweit, voor de paspoortcontrole toegang krijgen tot de vingerafdrukken ze deze niet zullen gaan opslaan. En ook van een toekomstige opslag van vingerafdrukken in databanken in Duitsland zelf, acht hij het slechts een kwestie van tijd voor men daartoe zal overgaan.
Hij oordeelt dat van de overeenkomst ter bescherming van persoonsgegevens uit 1981, slechts dode letters op papier over zijn, en kenmerkt de uitspraak als een markering van het officiële einde in de EU van wetgeving ter bescherming van persoonsgegevens.

Hoe zijn het nu met de zaak verder zal gaan, weet Schwarz nog niet precies. Voorlopig wordt de juridische procedure nu weer teruggespeeld naar de nationale rechtbank en zal hij nagaan of hij daarna een beroep kan doen op de Constitutionele rechtbank in Duitsland of op het EU Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg.
In elk geval is hij niet van plan om vingerafdrukken af te staan en zich daarmee 'uit te leveren aan het EU grensregiem'. Als er na alle juridische wegen echt geen andere mogelijkheid overblijft dan een paspoort te krijgen in ruil voor zijn vingerafdrukken, dan ziet hij af van het kunnen beschikken over zo'n reisdocument wat nodig is om buiten de EU te reizen.