Toon items op tag: functieverloedering

Bij de ontruiming van het kraakpand Schijnheilig in Amsterdam op 5 juli 2011 werden 52 actievoerders in vreemdelingendetentie gezet omdat ze hun identiteit niet bekend wilden maken. De burgemeester van Amsterdam deelde mee dat dit een standaardprocedure is die in deze stad zo’n 10 à 15 keer per week wordt toegepast. Op 26 juli 2011 oordeelde de rechter in Utrecht dat de korpschef mensen waarvan de identiteit niet is vastgesteld aan de IND mag overdragen en dat deze instantie hen vervolgens als vreemdelingen mag opsluiten. Lees…

Wat drijft actievoerders om niet te vertellen wie zij zijn wanneer zij door de politie als verdachten worden opgebracht?

Antwoord op deze vraag luidt dat wie als verdachte wordt opgebracht, en eventueel vervolgens strafrechtelijk wordt vervolgd, zich naamloos wil kunnen verdedigen bij de rechter. De rechter beslist dan of de politie en het Openbaar Ministerie(OM) wel in hun gelijk staan met hun respectievelijke verdenking en beschuldiging van strafbare feiten. Bij vrijspraak of ontheffing van rechtsvervolging wordt de zaak dan afgedaan zonder dat er toch een zweem van verdenking aan de naam van de betrokkene blijft kleven.

Een centrale database met foto's en vingerafdrukken van alle Nederlanders is een schoolvoorbeeld van function creep: de oorspronkelijke doelstelling wordt langzaam verschoven door het toevoegen van nieuwe functies.

Volgens voormalig staatssecretaris Bijleveld zou het geen opsporingsregister zijn.
De herinrichting van de reisdocumentenadministratie had geen ander doel dan het bevorderen van een betrouwbaar aanvraag- en uitgifteproces van reisdocumenten. Die doelstelling wordt langzaam verschoven door het toevoegen van nieuwe functies.
De vraag is of hierdoor nieuwe gebruikerswensen ontstaan of dat deze met de invoering van de gewijzigde Paspoortwet bewust zijn gepland.

Update 17-3-2014 Na meldingen dat de DEKAmarkt ook de apparaten gebruikt en dat VOMAR op het punt zou staan ze te gaan invoeren, werden ook de directies van deze concerns aangeschreven.

Introductie:

Vanaf 1 januari 2014 is de leeftijd waarop jongeren alcohol mogen kopen verhoogd van 16 naar 18 jaar. Sindsdien wordt er in winkels verscherpte controle uitgeoefend op de leeftijd van klanten, waarvan het personeel inschat dat deze misschien jonger dan 25 jaar zijn.

In geval van twijfel of iemand wel zijn juiste leeftijd opgeeft wordt de betrokkene gevraagd om ten bewijze een ID-bewijs te tonen.

Omdat men tegenwoordig niet meer goed hoeft te kunnen rekenen voor een baan als kassamedewerker, is lang niet iedereen in staat om aan de geboortedatum van het ID-bewijs direct af te zien of iemand al dan niet ouder dan 18 jaar is. Vandaar dat sommige supermarkten standaard een spiekbriefje hiervoor op de kassa plakken.

Daarmee zou het probleem opgelost zijn ware het niet dat binnen het bedrijfsleven hier niks aan wordt verdiend.

Vandaar dat er momenteel geprobeerd wordt om het gebruik van ID-scanners te promoten met het aanboren van de supermarkt. Letterlijk voor de fabrikanten  een súper markt waar potentieel ontelbaar veel apparaten afgezet en geïnstalleerd kunnen worden. Met als bijkomend voordeel dat het gebruik van dergelijke apparaten in winkels, waar nagenoeg de hele bevolking gebruik van maakt, goed is voor de gewenning aan het gebruik van scanapparatuur. Wat als businessmodel ook weer extra marketing mogelijkheden schept voor het gebruik van scanapparaten in andere bedrijfstakken en voor nadere functie uitbreiding van de scanmogelijkheden op de plekken waar de apparaten al gebruikt worden.

Wat is erop tegen?

Een geldig identiteitsbewijs bevat een schat aan persoonsgegevens. Voldoende voor kwaadwillenden om er identiteitsfraude- of diefstal mee te plegen. En ruim voldoende om de registratie van iemands doen en laten niet alleen te kunnen koppelen aan iemands naam, maar  ook aan alle mogelijke andere gegevens die over een persoon gemiddeld al in honderden digitale databanken zijn vastgelegd.

Het is NOOIT verstandig om een origineel identiteitsbewijs uit handen te geven, en zeker niet als daarom gevraagd wordt door particuliere bedrijven. De toezichthouder voor de bescherming persoonsgegevens, het Cbp,waarschuwt niet voor niets regelmatig tegen het uit handen geven van kopieën van paspoorten en ID-kaarten(lees…). En gezien de risico’s die aan het verstrekken van een papieren kopie  kleven laat het zich eenvoudig begrijpen dat deze vele malen groter worden als mensen een origineel document digitaal laten scannen. Dan verdwijnt helemaal het zicht op wat  zo’n apparaat aan gegevens uitleest, wat het zou kúnnen registeren, of er gegevens worden opgeslagen of kúnnen worden opgeslagen, wie over de gegevens kan beschikken en waar ze voor gebruikt kunnen worden.

Men dient daarbij te bedenken dat de gevaren van het uit handen geven van identiteitsbewijzen extreem groter zijn geworden sinds deze documenten zijn voorzien van een gezichtsopname die geschikt is voor automatische gezichtsherkenningssystemen. En er (tot 2x toe) het unieke persoonsregistratienummer (BSN) op vermeld staat wat gekoppeld is aan álle gegevens van een persoon waarover de overheid de zorgverzekeraars, de banken en onderwijsinstellingen beschikken. (En binnenkort naar verwachting ook alle gemeenteambtenaren en door de gemeentes ingehuurde krachten die betrokken zijn bij de Jeugdzorg en uitvoering van het sociaal voorzieningenstelsel).

Zoals gezegd is het voor niemand verstandig om originele identiteitsbewijzen uit handen te geven. Maar voor jongeren zou je kunnen stellen is het zelfs in verhoogde mate van belang om hun gegevens zelf in de hand te houden. Zij immers hebben, als het goed is, nog een heel leven voor zich en zullen dan ook hun hele leven lang gedupeerd blijven als er narigheid van komt wanneer anderen aan de haal gaan met hun identiteitsgegevens. En zij zullen in de toekomst niet meer in vrijheid kunnen leven als de overheid samen met het  bedrijfsleven doorbouwt aan een infrastructuur waarbij  hun gedrag tot in detail wordt geregistreerd, gecontroleerd en kan worden gemonitord.

Actie tegen gebruik leeftijdscanners

Burgerrechtenvereniging Vrijbit neemt fel stelling tegen het gebruik van leeftijdsscanners door supermarkten en horecabedrijven. Zij veroordeelt het ook ten sterkste als de overheid, zoals de gemeente Utrecht in het huis-aan huisblad Dichtbij (d.d. 12-2-2014 )zich positief uitspreekt over het gebruik van de scanners onder het motto dat men voorstander is van een ‘ objectieve’ leeftijdsbeoordeling (alsof de geboorte datum in de ID-bewijzen er maar een slag naar slaat).

Zij is van mening dat het te gek voor woorden is dat het ontmoedigingsbeleid ten aanzien van alcoholconsumptie op jonge leeftijd, met het gebruik van leeftijdscanners,  wordt ingezet om jongeren in Nederland ander onwenselijk gedrag aan te leren waarmee ze zichzelf in gevaar brengen.

Vrijbit dient hierover een klacht in bij de directie van de Lidl, waar de sannner wordt gebruikt, tegen het A-H concern wat in diverse filialen momenteel experimenteert met het gebruik(lees…) en tegen Jan Linders Supermarkten BV dat zich erop laat voorstaan de grootste pilot te organiseren (lees…). Het College Bescherming Persoonsgegevens zal gevraagd worden om specifiek  het inscannen van ID-bewijzen te veroordelen en handhavend op te treden tegen bedrijven die op deze manier de Wet bescherming persoonsgegevens (Wbp) overtreden als zij niet tenminste ook de mogelijkheid bieden dat klanten zich met een identiteitsbewijs legitimeren wat ze zelf in de hand houden en waarvan bij het tonen het BSN niet zichtbaar is.

Jongeren die actie willen ondernemen tegen het toenemend gebruik van de ID-leeftijdscanners zullen  met raad en daad worden bijgestaan. Het vergt namelijk nogal wat verbaal vermogen en volhardendheid om, tegenover mensen die om een ID-bewijs vragen vol te houden dat men dat document niet uit handen wil en hoeft te geven.

Uit solidariteit met de jeugd willen we de ouderen vragen om als zij leeftijdscanners tegenkomen, daar aanmerkingen over te maken. En eventueel ook de moeite te nemen om de directie van het bedrijf daarover aan te schrijven.

Nadere toelichting

Op zich is het in het algemeen al een onwenselijke ontwikkeling dat de Rijksoverheid, vanaf de invoering van de Wet op de Uitgebreide ID-plicht(WU-ID) in 2005, systematisch probeert om het volk eraan te doen wennen dat men zich buitenshuis te allen tijde onmiddellijk zou moeten kunnen laten identificeren. En wel aan de hand van een van de daartoe als ‘enig geldig’ aangewezen documenten. Dat druist in tegen de wetgeving zelf die geen draagplicht kent en waarvan de richtlijnen ondubbelzinnig aangeven dat identificatie nooit een doel op zichzelf zou mogen worden.

Dat identificatie wel degelijk zuiver als inzet wordt gebruikt om bevolkingsgroepen zoals jongeren ervan te doordringen dat men constant in de gaten wordt gehouden, bleek recent weer eens in de Haagse Schilderswijk waar jongeren, zonder directe aanleiding, regelmatig 5 tot 6 keer per dag- of zelfs meermalen per uur- door politieagenten om hun ID-bewijs werd gevraagd( bron).

En dat is pas het voorstadium voor het ontwikkelen van een samenleving waarbij iedereen die zijn neus buiten de deur steekt, voortdurend via automatische systemen zal worden gescreend op identiteit en gedrag. De update in 2006 van de paspoorten en ID-kaarten naar biometrische op afstand uitleesbare documenten, laat niets aan duidelijkheid te wensen over ten aanzien van de bedoelingen dat identificatie, aan de hand van documenten, slechts als aanzet daarvoor dienen.

Hetgeen ook geldt voor:

- De combinatie van de her-identificatie acties van banken met betrekking tot het volgen van ieders betalingspatroon.

- De bevoegdheid van particuliere vervoersbedrijven als NS om in combinatie met het OV-chipkaart-reisgedrag-registratie-systeem geldige ID-bewijzen te mogen vorderen.

- Het gebruik van Wifi tracking en GPS plaatsbepaling van mobiele telefoons en computers in combinatie met het vastleggen van de identiteit van de gebruikers bij aankoop.

- Gezichtsherkennende camerasystemen,

-  Het gebruik van drones voor massa surveillance.

- En het BSN persoonsregistratiesysteem van de overheid, waarmee zowel via de identiteitsdocumenten, als via automatische (biometrische) identificatiesystemen alle persoonsgegevens waarover de overheid en semi-overheid beschikt, kan worden gedetecteerd als behorend bij iedere individuele burger.

Ook wat betreft de controle op het gedrag van klanten en voorbijgangers van winkels en horecagelegenheden, zien we dat het bedrijfsleven gretig gebruik maakt van de commerciële mogelijkheden die het biedt om als verlangstuk van de politie te mogen optreden. Camera’s die oorspronkelijk aangebracht  werden voor de beveiliging van winkels, worden onderdeel van een sluitend landelijk politioneel sensornetwerk’ en worden samen met WIFI tracking en GPS tracking ingezet voor het aanleggen van profielen van koopgedrag profielen van bezoekers en voorbijgangers op straat. (lees…) en plannen voor het opzetten van een alomvattend politioneel sensitive surveillance netwerk ( zie artikelen NRC 15-2-2014 en NRC 17-2-2014)

In het onderhavige geval zien we ook dat bedrijven van Rijkswege de taak krijgen opgelegd om, op straffe van fikste boete, toe te zien op de naleving van de leeftijdsgrens bij de verkoop van alcohol en tabak en in ruil daarvoor de bevoegdheid krijgen om als verlengstuk van de politiediensten, aan wie dit van oudsher was voorbehouden,  paspoort- ID-kaartcontroles uit te voeren. Dat het bedrijfsleven daarmee een instrument in handen krijgt waarmee men ook commercieel nieuwe kansen krijgt om de waardevolle gedragsgegevens van klanten aan hun identiteit te kunnen koppelen, is duidelijk. En aangezien ‘datagrabbing’ de nieuwe markt vormt om de goudmijn van het bezit aan persoonsgegevens te bemachtigen, hoort het niemand straks te verbazen als ID-scanapparaten die niet alleen de geboortedatum maar ook iemands achter- en voornaam, en document- en landnummer uitlezen en omzetten in een signaal groen=okay en rood=niet okay, op technisch eenvoudige wijze ook voor andere doeleinden worden geprogrammeerd. Of zodra klanten gewend zijn aan scanapparatuur bij de kassa, ongemerkt worden vervangen voor andere apparaten met een uitgebreidere klantscreening functie.  

Meer info

Over de AVS-2020- IDscanner http://www.idreaders.nl/component/virtuemart/?page=shop.product_details&product_id=38++

CBP Richtsnoeren  - identificatie en verificatie van persoonsgegevens in de private sectot http://www.cbpweb.nl/downloads_rs/rs_kopie-identiteitsbewijs.pdf

17-2-2014 NRC Total sensor surveillance system https://www.vrijbit.nl/dossiers/dossier-identificatieplicht/item/download/321_787342c9dec988ee8f35c2f84b039b7d.html

Contactadressen:

Centraal Bureau Levensmiddelen Postbus 262 2260 AG  Leidschendam

Directie:Jan Linders Supermarkten BV Postbus 72, 5854 ZH Nieuw Bergen

Directie Lidl Nederland Postbus 198 1270 VB Huizen

Directie Albert Heijn BV Postbus 3000, 1500 HA Zaandam

Directie DEKAMarkt , Postbus 86, 1940 AB Beverwijk

Directie Vomar Voordeelmarkt, Antwoordnummer 81303, 1810 VA Alkmaar

College Bescherming Persoonsgegevens Postbus 93374, 2509 AJ Den Haag

Geheugenopfrisser

Het vorige kabinet kwam in 2009 met wetsvoorstellen (31320 en 31374) tot wijziging van de elektriciteits- en gaswet, waarbij de huidige energiemeters zouden worden vervangen door meters die op afstand door de netwerkbeheerder en energieleverancier kunnen worden afgelezen. Deze digitale meters worden aangeduid als ‘slimme’ meters. 

Aanleiding voor de invoering van de digitale meter vormde Europese Richtlijnen  die officieel bedoeld zijn om via beter inzicht in energieverbruik de consument tot energie-efficiënter gedrag te brengen.

De manier waarop de Nederlandse wetgever de richtlijn wilde gaan uitvoeren, ging zo veel verder dan de internationale voorschriften dat het zelfs in strijd kwam met de fundamentele grondrechten zoals deze zijn vastgelegd in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. In het wetsvoorstel werden alle kleinverbruikers van energie verplicht om deze digitale meters in hun woning of werkplaats te laten installeren. Dat betekende dat de netbeheerder en de energieleverancier voortdurend het energiegebruik van de afnemers zouden kunnen nagaan.

Op 8-11-2011 werd bij de EU commissaris van Justite (Reding) door de voorzitter van Vrijbit een klacht ingediend over de manier waarop de Nederlandse Staat doorgaat met het opslaan van mismatchende vingerafdrukken in paspoorten en ID-kaarten.En doorgaat met het ontkennen dat de vingerafdrukken ook onder de huidige toepassing van de paspoortwet ter beschikking staan justitieel gebruik en voor veiligheids- en inlichtingendienstwerk. lees...

Op 6-12-2012 ontvingen we bericht dat het verzoek tot het doen van onderzoek in behandeling is genomen.lees...

Petitie ‘Bescherm Nederlandse burgers tegen online tracking’.

Vanaf 1 november t/m 15 januari kan iedereen die gaat deelnemen aan de Tweede Kamerverkiezingen van 22 november 2023 en het eens is met de stelling dat online cookie gebruik in Nederland verboden moet worden intekenen op de petitie ‘Bescherm Nederlandse burgers tegen online tracking’.

Deze petitie is een initiatief van stichting The Private Collective en werd mede ondertekend door Bits of Freedom, Burgerrechtenvereniging Vrijbit, De Datavakbond, De Waag, Freedom Internet, Free Press Unlimited, Internet Society Nederland, Platform Burgerrechten.

De petitie zal vervolgens worden aangeboden aan de leden van de Tweede Kamer. Waarmee de ondertekenaars gezamenlijk de politieke partijen in Nederland oproepen om zich in te zetten voor een wettelijk verbod op tracking technologie en het nieuw te vormen kabinet ertoe te bewegen om zich ook in te zetten voor een EU-breed verbod op online tracking.

Het online tracken van internetgebruikers zou wettelijk verboden moeten worden, aldus verschillende organisaties op het vlak van internet en privacy, omdat er alleen zo een einde kan komen aan de ’surveillance, polarisatie en manipulatie van de online omgeving ‘.

Toelichting

Met online tracking wordt gedoeld het online volgen van surfgedrag met behulp van internetbestandjes/cookies. Met de op deze wijze verzamelde informatie wordt van iedere internetgebruiker een persoonlijk profiel aangelegd dat een indringend beeld biedt van iemands interesses, voorkeuren en persoonlijke leven. Dit gebeurt zonder geldige toestemming en vaak zonder dat de internetgebruiker er zelfs maar weet van kan hebben. Daarmee dus handelend in strijd met EVRM, EU Handvest en Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG).

Deze digitale profielen zijn niet zelden gebaseerd op zaken als etniciteit, gender, politieke gezindheid, levensovertuiging en andere gevoelige kenmerken. Waaruit slimme algoritmes van techbedrijven, ondanks een EU-verbod op het direct gebruik van gevoelige gegevens vaak al snel alternatieve data vissen die indirect hetzelfde onderscheid maken.

Beïnvloeding en manipulatie

Bovendien worden de aangelegde profielen gebruikt om internetgebruikers bepaalde informatie wel of niet voor te schotelen. Hierbij moet worden gedacht aan het niet krijgen te zien van bepaalde vacatures vanwege je geslacht of het niet onder ogen krijgen van een woningadvertentie in een bepaalde wijk omdat je niet tot de beoogde doelgroep behoort. Ook vindt er zogeheten ‘politieke targeting’ plaats, waarbij politieke partijen of belangengroepen de online profielen gebruiken om, evenals adverteerders, hun boodschap op mensen te richten die meer geneigd zouden zijn om beïnvloed of overtuigd te raken.

Geïnformeerde burgers

‘Voor een goed werkende democratie is het van groot belang dat burgers op een geïnformeerde wijze hun mening kunnen vormen’, stelt de petitie. ‘De schimmige manier waarop techbedrijven burgers volgen, profileren en hun gedrag en gedachten proberen te beïnvloeden, maakt de online omgeving tot een speelbal van partijen die onze aandacht per opbod kunnen kopen’. De korte tekst van de petitie valt te lezen en te ondertekenen via https://petities.nl/petitions/bescherm-nederlandse-burgers-tegen-online-volgen-en-bespieden

Voor meer informatie over The Private Collective en petitie zie https://theprivacycollective.nl/petitie-bescherm-nederlandse-burgers-tegen-online-tracking/

Meer lezen

• Het verbond van Europese digitale rechtenorganisaties eDRI schreef dit commentaar op de tekortkomingen en kansen van de Digital Services Act die dit jaar van kracht werd.
• Lees hier over het verzoek tot handhaving dat Bureau Clara Wichmann indiende bij de Autoriteit Persoonsgegevens, nadat een rapport van Global Witness blootlegde dat vacatures op Facebook voor bepaalde beroepen bijna uitsluitend aan mannen of vrouwen werden getoond.
• Lees hier over een onderzoek van het Rathenau Instituut naar de inzet van ‘politieke targeting’ tijdens verkiezingstijd.
• Welke labels je als internetgebruiker zoal krijgt opgeplakt door bedrijven die ons via online tracking volgen, wordt duidelijk uit een onderzoek van techwebsite The Markup, dat inzage kreeg in een database van een datahandelaar. Deze labels variëren in categorie van koopgedrag tot politieke voorkeuren, ras en etniciteit, werk- en verblijfslocaties, financieel vermogen, psychologische profielen, huishoudsamenstelling en fysieke en mentale gezondheid. Vaak worden er verschillende combinaties binnen één profiel gebruikt. Lees het volledige artikel op de website van The Markup (Engels).

Woensdag 9 juni 2010 kunt u tijdens de Tweede Kamerverkiezingen niet alleen uw stem uitbrengen op de politieke partij van uw keuze. Ook is het een gelegenheid om te protesteren tegen de aanvullende ID-plicht voor stemgerechtigden.

Vrijbit ijvert voor het afschaffen van de ID-plicht bij verkiezingen voor mensen die in eigen stembureau van hun stemrecht gebruik willen maken. Wij vinden het onacceptabel dat burgers die hun volksvertegenwoordiging kiezen in eigen stemlokaal gedwongen worden om met het tonen van een identiteitsbewijs eerst te moeten bewijzen dat zij zich niet aan verkiezingsfraude schuldig maken.

Deze nieuwe ID-plicht die in 2009 werd ingevoerd ten behoeve van het systeem dat mensen in een willekeurig stembureau aan de verkiezingen zouden kunnen deelnemen(SWS) zou enkel moeten gelden voor diegenen die van deze Stemmen in Willekeurig Stembureau gebruik wensen te maken.

In geen enkel land ter wereld wordt zo veel afgeluisterd als in Nederland. Telefoontaps vormen in veel zware criminaliteitszaken zelfs het belangrijkste bewijsmateriaal. Maar de explosieve toename van mobiele telefoons en telecombedrijven hebben van het, ooit zo overzichtelijke, afluistersysteem een digitale jungle gemaakt waar nog maar weinig mensen greep op hebben. In geruchtmakende rechtszaken, zoals de zaak Baybasin en de Deventer moordzaak, wordt ernstig getwijfeld aan de betrouwbaarheid van de telefoontaps.