Toon items op tag: biometrisch paspoort
99 jaar (noodgedwongen) strijdbaar
Na jaren niet over een geldig ID-bewijs te hebben kunnen beschikken, omdat zij weigerde daarvoor haar vingerafdrukken af te geven, kon de 99 jarige mevr. J.C.W-V vanaf 20 januari 2014 eindelijk een nieuw identiteitsbewijs aanvragen. Zodat zij een week later weer over een geldige ID-kaart zou kunnen beschikken en niet langer wordt uitgesloten van gewone deelname aan de maatschappij. Op de valreep kon zij, nog nèt voor haar honderdste verjaardag, het 5 jaar geldige document krijgen, wat zij al in 2010 tevergeefs had proberen aan te vragen. Vanaf 9 maart 2014 zou zij namelijk - net als ieder ander - gedwongen zijn om een (duurder) paspoort of ID-bewijs aan te vragen waarvan de geldigheidsduur 10 jaar bedraagt.
Hoewel er een mogelijkheid bestaat voor mensen die slecht ter been zijn om de aanvraag middels een huisbezoek te regelen, werd ondanks herhaaldelijke verzoeken daartoe door de gemeente niet gereageerd. Dus zag mevrouw zich gedwongen om alsnog zelf iemand van buiten de stad te charteren om haar met de rolstoel naar het stadsdeelkantoor te brengen, aangezien zij dringend om het ID-bewijs verlegen zat.
Bijgaande foto laat zien dat in een omtrek van 7 km, een fotocabine met een opstapje en een wankel krukje, de enige mogelijkheid bleek te zijn om pasfoto’s laten maken. Een telefoontje naar het stadsdeelkantoor met de vraag waar er ergens in de buurt pasfoto’s gemaakt konden worden leverde geen bruikbare informatie op. Degene die, wegens gehoorproblemen, namens mevrouw hierover belde, kreeg te horen :‘ Nee dat weten wij niet hoor, dat is haar eigen verantwoordelijkheid’.
Uiteindelijk lukte het toch om de foto’s te laten maken en kwam mevrouw, gewapend met 10 pasfoto’s die zij minimaal had moeten laten maken, op het stadsdeelkantoor. Toen zij haar volgnummer in handen kreeg leek erop dat het geduvel over het ID-bewijs binnenkort echt afgelopen zou zijn.
Ironisch genoeg diende mevrouw zich voor de aanvraag eerst te identificeren met haar verlopen identiteitsbewijs. Dezelfde kaart die al jaren, zowel door de bank als in het ziekenhuis, niet meer als legitimatiebewijs werd geaccepteerd.
Met behulp van een ‘tolk’ die vragen van de gemeenteambtenaar, die voor mevrouw buiten gehoorsafstand zat, doorgaf vertelde ze blij te zijn dat ze op deze heugelijke dag opnieuw haar aanvraag kwam doen, omdat de Paspoortwet eindelijk veranderd was.
Het is mijn ervaring dat als dingen niet goed gaan, veel mensen het er dan bij laten zitten. Maar dat als je niet maar alles over je kant laat gaan, je dingen vaak wel kunt veranderen!.
Ik heb twee wereldoorlogen meegemaakt. Ze moeten mij niet om mijn vingerafdrukken vragen. Ik verdom dat om het op zijn Hollands te zeggen. Vingerafdrukken afgeven is iets voor misdadigers.
Ik ben heel erg boos geweest op de burgemeester toen ik vanwege het verlopen ID-bewijs één keer in mijn leven niet heb mogen stémmen
Niet iedereen kan op deze leeftijd nog een handtekening zetten. En ook mevrouw moest met aanwijzingen als ‘beetje meer naast links… iets hoger… nee te ver… iets terug, enz. geholpen worden om haar naam te schrijven binnen de lijnen die zij niet meer kan zien.
Kassa: € 41,90 ( pasfoto’s 10,00) voor een document waarvan de overheid mensen verplicht dat ze hierover moeten kunnen beschikken. Een document wat overigens wel Staatseigendom blijft.
Het verlopen ID-bewijs werd gelijk bij de aanvraag door het ponsen van gaten onbruikbaar gemaakt. Een procedure die betekent dat burgers zich standaard na het aanvragen van een nieuw identiteitsbewijs minstens 5 werkdagen zonder een geldig identiteitsdocument moeten zien te behelpen. Formeel is men die tijd dus ook strafbaar op grond van de Wet op de Uitgebreide ID-plicht (WU-ID) ook in geval men een aanvraag voor een nieuwe identiteitsbewijs doet als het oude nog niet verlopen is.
Na een week kon het nieuwe ID-bewijs, op vertoon van het aanvraagformulier worden afgehaald.
Tot verbazing van mevrouw bleek ze toen een ID-bewijs te krijgen op haar meisjesnaam, in plaats van met de naam die zij al 64 jaar draagt. Bij hoog en bij laag hield de gemeente vol dat dit niet anders kan, omdat vrouwen wel het recht hebben om de naam van hun echtgenoot te voeren, maar die niet op officiële documenten mag worden vermeld.
Eind van het liedje is dat mevrouw dus na zich jaren verzet te hebben tegen de afgifte van haar vingerafdrukken, nu eindelijk weer een identificatiebewijs heeft wat niet verlopen is. Maar wel een met een, in haar ogen, verkeerde naam erop!
Ze zag het al helemaal voor zich dat ze zich nu, na afloop van jaren gedoe vanwege de verlopen ID-kaart, zich voortaan moet gaan legitimeren met een ID-kaart waarvan de naam niet overeenkomt met hoe zij zichzelf al sinds 1948 noemt
Actie Kies Keurig maart 2011
Oproep bezwaar te maken tegen aanvullende ID-plicht in eigen kieslokaal
Stemrecht
Op 2 maart 2011 vinden de Provinciale Statenverkiezingen plaats. Waarvan de gekozen leden op 23 mei vervolgens de leden van de Eerste Kamer kiezen. En weer roept Vrijbit op om bezwaar te maken tegen het feit dat het stemrecht van alle kiezers door de nieuwe Kieswet afhankelijk wordt gemaakt van het kunnen beschikken over een identiteitsbewijs.
Deelname aan verkiezingen afhankelijk van de beschikking over een identiteitsbewijs.
Wie zelf zijn stem wil uitbrengen moet standaard een ( tot 5 jaar verlopen) identiteitsbewijs laten zien om aan te tonen dat men zich niet voor een ander uitgeeft. Van mensen die een onderhandse machtiging afgeven, door dit in te vullen op achterkant stempas, wordt een kopie van een identiteitsbewijs geëist.
Wie geen ID-bewijs heeft, of weigert aan de aanvullende ID-plicht te voldoen kan enkel via de ingewikkelde, onbekende en beperkte mogelijkheid van stemmen bij schriftelijke volmacht ervoor zorgen dat zijn stem niet verloren gaat. Maar ook op deze manier is het stemmen gekoppeld aan het tonen van een ID-bewijs omdat men enkel iemand kan machtigen die zelf wel een identiteitsbewijs moet tonen.
Wat is het probleem?
Stemrecht heeft iemand op grond van zijn staatsburgerschap. Dat betekent dat je een kiessysteem zo moet inrichten dat mensen met hun stempas moeten kunnen stemmen. De huidige Kieswet echter eist dat burgers moeten voldoen aan een aanvullende identificatieplicht.
Dat burgers principieel verdacht worden van verkiezingsfraude en systematisch allemaal, naast het overleggen van hun persoonlijke stempas, met een identiteitsdocument moeten aantonen dat zij zich niet voor een ander uitgeven, getuigt van een ongezond wantrouwen van de overheid tegenover de burgers. Dat is een overheid die de burgers heet te vertegenwoordigen onwaardig en beschadigend voor een democratische rechtsstaat. Bovendien worden hierdoor stemgerechtigden uitgesloten van deelname aan de verkiezingen.
Een opmerkelijke gevolg van de aanvullende ID-plicht is bovendien dat het rechtsongelijkheid schept tussen mensen die zelf komen stemmen, waarvoor een origineel ID-bewijs wordt geëist, en mensen die iemand anders machtigen, waarvoor een kopie van het ID-bewijs volstaat. Ook veroorzaakt de ontheffing van 5 jaar verlopen ID-bewijzen discriminatie van mensen die een langer verlopen document hebben.
Advies NVVB en VNG aan burgemeesters onjuist en misleidend
persbericht, Utrecht 18 juni 2010
Advies Nederlandse Vereniging voor Burgerzaken (NVVB) en Vereniging van Nederlandse Gemeenten ( VNG) aan burgemeesters inzake toepassing Paspoortwet onjuist en misleidend.
Op 4 juni adviseerden NVVB/VNG, op verzoek van diverse burgemeesters, over hoe te reageren op burgers die bezwaar maken tegen het afgeven van hun biometrische gegevens voor opslag in een digitaal overheidregister.
Aanleiding vormde de brief die Vrijbit 10 mei 2010 aan alle burgemeesters had gestuurd. Daarin werd uiteengezet dat de burgemeesters in een onmogelijke positie terecht zijn gekomen nu zij, als bevoegd gezag, enerzijds verplicht zijn om de Paspoortwet uit te voeren ‘zoals die luidt’ en anderzijds door burgers gevraagd worden deze wet niet zondermeer uit te voeren omdat hij strijdig is met hogere wetgeving.
Vrijbit wees de burgemeesters erop dat zij, op grond van de Algemene Wet Bestuursrecht (AWB) verplicht zijn om de Paspoortwet aan wetgeving van hogere orde te toetsen wanneer burgers zich daarop beroepen, in hun bezwaar tegen de beschikking hen geen paspoort/ID-kaart te verstrekken indien zij niet aan de eisen van de Nieuwe Paspoortwet wensen te voldoen. Vrijbit drong er daarbij op aan dat als burgemeesters zich niet tot die taak voelen toegerust, zij zelf de rechter te hulp zouden vragen, in plaats van de individuele burger te verplichten om hierover in rechte te moeten gaan procederen.
Annotatie bij rechtszaak Paspoortwet
LJN: BQ8032
RECHTBANK LEEUWARDEN
Vonnis d.d. 16-6-2011
zaaknummer: AWB 11/779
(mr. P.G. Wijtsma)
Eiser X vs. de burgemeester van Leeuwarden
Gemachtigden: P.J. Achterhof en H.J. van Zoomeren, beiden werkzaam bij de gemeente Leeuwarden.
Paspoort, vingerafdrukken, biometrische databank, recht op privéleven
Samenvatting
Verweerder heeft de aanvraag van eiser om de afgifte van een reisdocument, in deze een Nederlands paspoort, op grond van artikel 39, eerste lid van de PUN buiten behandeling gesteld, omdat eiser zijn vingerafdrukken niet af heeft willen staan.
Eiser maakte bezwaar tegen de afgifte van vingerafdrukken omdat hij van mening is dat het afstaan van vingerafdrukken een ongerechtvaardigde inbreuk maakt op het respect van zijn privéleven in de zin van artikel 8 EVRM en dat de burgemeester daarom artikel 28a, eerste lid, van de PUN buiten toepassing had moeten laten.
Beslissing/besluit rechtbank
De rechtbank verklaart op 16 juni 2011 het beroep, voor zover gericht tegen besluit A, niet-ontvankelijk en verklaart het beroep, voor zover gericht tegen besluit B, ongegrond.
1 Procesverloop
Bij besluit van 18 februari 2011 heeft de burgemeester de aanvraag van X. om verlenging van de geldigheidsduur van zijn nationaal paspoort buiten behandeling gesteld. Het tegen dit besluit door X. gemaakte bezwaar werd door de burgemeester bij besluit van 14 maart 2011 niet-ontvankelijk verklaard. (hierna: besluit A). Tegen dit besluit heeft X. beroep aangetekend.
Bij besluit van 15 april 2011 heeft de burgemeester besluit A ingetrokken en het bezwaar tegen het besluit van 18 februari 2011 ongegrond verklaard. (hierna: besluit B)
Eiser stelde tegen beide beslissingen beroep in.
De zaak is behandeld ter zitting van de rechtbank, gehouden op 9 juni 2011.
De rechter oordeelt dat gesteld noch gebleken is dat eiser nog een rechtens te honoreren belang had bij een beoordeling van besluit A. Het beroep, voor zover gericht tegen besluit A, is daarom niet-ontvankelijk verklaard.
Met toepassing van de artikelen 6:18 en 6:19 van de Awb heeft de rechtbank het beroep tegen besluit A mede gericht geacht tegen besluit B.
2. Overwegingen
Voor wat betreft besluit B stond allereerst ter beoordeling of de burgemeester door de aanvraag buiten behandeling te stellen, heeft gehandeld in strijd met artikel 8 van het EVRM.
Vervolgens stond ter beoordeling van de beslissing tot het buiten behandeling stellen van de aanvraag op grond van de Paspoortuitvoeringsregeling (PUN).
Wat betreft de inbreuk op het privéleven, acht verweerder dit gerechtvaardigd omdat deze rechten mogen worden ingeperkt op grond van de openbare orde en veiligheid. Het moeten afgeven van vingerafdrukken zou aan deze doelen voldoen, omdat de openbare orde en veiligheid zouden worden gediend door het creëren van een betrouwbaar aanvraag- en uitgifteproces van reisdocumenten en daarmee het voorkomen van identiteitsfraude bij het aanvragen van de documenten en het gebruik daarvan.
De rechtbank oordeelde dat de inbreuk op het EVRM voldoet aan de voorwaarden welke gesteld zijn door het EVRM om een inbreuk gerechtvaardigd te maken. De inbreuk is bij wet voorzien. De wet is volgens de rechtbank ook toegankelijk en voorzienbaar.
Ook achtte de rechtbank de beperkingen noodzakelijk ervan uitgaande dat de afgifte van vingerafdrukken in het belang is van de nationale veiligheid, de openbare veiligheid of het economisch welzijn van het land, het voorkomen van wanordelijkheden en strafbare feiten, de bescherming van de gezondheid of de goede zeden of voor de bescherming van de rechten en vrijheden van anderen.
Het criterium dat de inmenging proportioneel moet zijn met het te beschermen belang (zie het arrest van het EHRM Berrehab tegen Nederland, A. 10730/84, van 21 juni 1988) achtte de rechtbank ook aan voldaan, omdat de overheid een eigen beoordelingsruimte heeft om dat zelf te bepalen en deze was niet overschreden (3.3).
De rechtbank steunde zijn oordeel namelijk op gegevens van TNO dat look-a-like fraude bij het uitgifteproces als risicofactor moest worden beschouwd, en op gesprekken met de CRI, BVD en de Koninklijke Marechaussee, waarin gesteld werd dat een opeenstapeling van beveiligingskenmerken van documenten een belemmering kan vormen bij de controle ervan.
De letterlijke tekst van deze ‘beoordeling’ is een exacte kopie van de versie vanuit het ministerie van Binnenlandse Zaken, welke een zodanige draai geeft aan de wetsgeschiedenis dat dit in eerste instantie als een plausibele onderbouwing overkomt van een zorgvuldig tot stand gekomen wetgeving. ‘Getuige de wetsgeschiedenis heeft de wetgever zijn oordeel doen steunen op onderzoek door TNO, die een frauderisicoanalyse heeft uitgevoerd en heeft voorts intensief beraad plaatsgevonden met betrokken deskundigen van onder meer de CRI, BVD en de Koninklijke Marechaussee. Uit de frauderisicoanalyse van TNO is onder meer naar voren gekomen dat binnen het oude uitgifteproces look-alike fraude als risicofactor moest worden beschouwd. Dit risico werd mede veroorzaakt doordat gepersonaliseerde documenten in de oude vorm slechts een beperkte bescherming boden tegen misbruik door anderen. Ten aanzien van de gepersonaliseerde documenten zijn enkele risico’s onderkend. Geconstateerd is onder meer dat de opeenstapeling van beveiligingskenmerken een belemmering kan vormen voor de effectiviteit van de controle van de documenten. Uit het beraad met CRI, BVD en de Koninklijke Marechaussee over de beveiligingseisen van de nieuwe generatie reisdocumenten is verder voortgekomen dat hoge eisen aan het aanvraag- en uitgifteproces dienen te worden gesteld, gezien het toenemend belang van de identiteitsvaststellende functie van reisdocumenten in het maatschappelijk verkeer. Het proces van identiteitsvaststelling in het kader van de afgifte, maar ook bij controle, is daarbij essentieel geacht voor het betrouwbaar houden van het Nederlandse reisdocument. In dit licht zou de introductie van biometrie een belangrijke stap vooruit kunnen betekenen’.
3. Beslissing
Omdat de rechter van mening is dat de Paspoortwet geen inbreuk maakt op het EVRM, volgt dat de burgemeester in het gelijk wordt gesteld dat hij, gelet op het dwingendrechtelijke karakter van de paspoortuitvoeringsregeling, de aanvraag buiten behandeling heeft gesteld. Het beroep van eiser wordt daarom ongegrond verklaard.
Uitspraak van de enkelvoudige kamer van 16 juni 2011 als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb)
4. Conclusie
toegankelijk en voorzienbaar?
Bij de beoordeling dat de wet toegankelijk en voorzienbaar is, gaat de rechtbank voorbij aan het feit dat het onder de Paspoortwet juist niet voorzienbaar is, op welke manier de vingerafdrukken gebruikt kunnen worden voor een ander doel dan waarvoor ze verzameld worden.
Met name is het onduidelijk in hoeverre de vingerafdrukken, al dan niet in combinatie met andere gegevens uit de reisdocumentenadministratie, gebruikt mogen worden voor de identiteitsstelling van verdachten en door veiligheids-en inlichtingendiensten. Zowel in het parlement als bij de rechterlijke macht blijkt daar tot op de dag van vandaag daar geen goed zicht op te bestaan, laat staan dat burgers dat zelf kunnen overzien.
Deze onduidelijkheid blijkt van meet af aan moedwillig te zijn opgeroepen. Uit de wetsgeschiedenis blijkt zonneklaar dat de toenmalige staatsecretaris enkel toelichting wilde geven over het gebruik van de gegevens NADAT de wet geheel in werking zou zijn getreden. Over het verstrekkingsregime onder de huidige in werking getreden Paspoortwet wordt echter geen open kaart gespeeld. Vragen hierover aan de minister, aan de landsadvocaat, zelfs een officieel WOB verzoek dat Burgerrechtenvereniging Vrijbit hierover indiende, worden met vage en ontwijkende mededelingen over het toekomstige verstrekkingsregime afgedaan.
Ook was het bij de invoering van de Paspoortwet onduidelijk of de Amerikaanse terreurwetgeving (Patriot Act), inzake de vertrouwelijke omgang met de biometrische gegevens van alle staatsburgers die een reisdocument aanvragen, de contractuele afspraken tussen de fabrikant en de Nederlandse overheid kon overrulen.
Evenmin is voor de burger te achterhalen wat er met zijn of haar biometrische gegevens, die afgegeven moeten worden voor het aanvragen van een paspoort of ID-kaart, waaronder de vingerafdrukken, gebeurt in het kader van onderzoek. Het is niet bekend wie erover kan beschikken noch voor wat voor onderzoek het Franse defensie-securité bedrijf, dat verantwoordelijk is voor het technische gedeelte van het aanvraag en uitgifteproces en de fabricage van de documenten, ze kan inzetten. Hierover is in de wetsgeschiedenis van de Paspoortwet met geen woord gesproken en het parlement noch de burger werden bij de invoering van de wet hier over geïnformeerd.
Het was wel voorzienbaar dat het contract met de fabrikant, kort na invoering van de Paspoortwet zou aflopen. De inhoud van de contractuele nieuwe contracten (voor de komende 11 jaar) inzake het beheren van het aanvraag- en uitgifte proces van de reisdocumenten, de fabricage van de documenten en het doen van onderzoek, wordt zelfs voor het parlement geheim gehouden. Daardoor wordt de burger in het duister gehouden over wat er met zijn of haar gevoelige persoonsgegevens gebeurt of kan gebeuren en is deze informatie niet rechtstreeks en zelfs niet via enige vorm van democratische controle te verkrijgen.
(bron)
Belang van openbare orde en veiligheid
Er valt heel wat af te dingen op de overweging dat het moeten afgeven van vingerafdrukken geen ongerechtvaardigde inbreuk op het privéleven maakt omdat belangen van openbare orde en veiligheid hiermee gediend zouden zijn.
Nog los van andere bezwaren op gebied van de veiligheid, zoals via het hacken van de gegevens uit de databanken of uitlezen door onbevoegden van de RFID-chip in de documenten, is het onbegrijpelijk dat de rechtbank, na het openbaar bekend worden van het falen van de vingerafdruktechnologie in april 2011, durft vast te houden aan de stelling dat de registratie van vingerafdrukken zou bijdragen aan het creëren van een betrouwbaar aanvraag- en uitgifteproces van reisdocumenten. Zeker aangezien de minister zelf de Tweede Kamer al had ingelicht dat in 20 à 25 % van de gevallen de vingerafdrukken in de documenten en database niet overeenkomen met die van de betrokkenen.
Proportionaliteit
De overweging dat voldaan zou zijn aan het criterium van proportionaliteit baseert de rechtbank op een gemankeerde kopie van de versie inzake de implementatie van de Europese Verordening door het ministerie.
De beoordelingsruimte waarover de rechtbank rept, betreft namelijk niet het beroep tegen de afgifte van vingerafdrukken op grond van het EVRM. De beoordelingsruimte betreft de vrijheid, die de Nederlandse overheid zich meende te kunnen veroorloven, om bij de implementatie van de Europese Verordening, in weerwil van de verplichting tot opslag in de decentrale reisdocumenten voor strikt omschreven gebruik, extra vingerafdrukken op te gaan slaan in de gemeentelijke databanken. Het doel van deze extra opslag van vingerafdrukken is de identiteitsstelling van verdachten, waarbij de data zodra de wet verder zou worden ingevoerd, worden overgeheveld naar een centrale 24 uurs/7dgs online Staatsdatabank waar ze voor nog veel meer opsporingsdoeleinden gebruikt kunnen gaan worden.
Uit het bovenstaande blijkt dat de rechtbank totaal is voorbij gegaan aan het algemeen overleg van dat de minister met de Tweede Kamer (A.O.27-4-2011) drie maanden eerder en berichtgeving hierover in alle media.
Het vonnis kan dan ook niet anders geduid worden dan een product dat niet gebaseerd is op gedegen onderzoek.
De uit zijn verband gerukte onderbouwing over het proportionaliteitsbeginsel geeft zelfs gerede aanleiding om het goed functioneren van de bestuursrechtspraak in twijfel te trekken.
Zo ziet de burger, die enkel eist dat de overheid zijn of haar fundamentele rechten respecteert, zich namelijk geplaatst tegenover een rechterlijke macht die niet als onafhankelijke derde macht functioneert, maar slechts als verlengstuk van de wetgever.
Een bedroevende zaak die ertoe leidt dat allen die zich in rechte verzetten tegen de in hun ogen onrechtmatige Paspoortwet, bij voorbaat ervan uit moeten gaan dat zij de hele slepende nationale rechtsgang zullen moeten doorlopen zonder dat dit leidt tot een effectieve oplossing, om pas daarna bij het Europese Hof voor de Rechten van de Mens gehoor te vinden.
Publicatie 23-01-2012 door J.M.T.Wijnberg (pedagogisch maatschappelijk werkster) voorzitter van Burgerrechtenvereniging Vrijbit
April besprekingen Paspoortwet
Persbericht 5-4-2011
Op 20 april (verzet van 21-4) zal een hoorzitting plaatsvinden van de Tweede Kamercommissie van Binnenlandse Zaken over biometrische data in de paspoorten/ID-kaarten en digitale overheidsdatabase. Op 27 april 2011 volgt een openbaar Algemeen overleg over ‘normen voor veiligheidskenmerken biometrische gegevens in paspoorten en reisdocumenten.
Vrijbit is bezorgd dat het debat voorbij dreigt te gaan aan de essentie van de bezwaren van opslag van biometrische gegevens in (op afstand uitleesbare documenten en allang gekraakte) paspoorten/ID-kaarten. En voorbij dreigt te gaan aan de principiële bezwaren en gevaren van opslag überhaupt, in enig digitaal overheidregister.
Vrijbit schreef hierover op 4 april 2011 een brief aan de leden van de Tweede Kamer waarin tevens een update werd gegeven over de lopende nationale rechtzaken, de moties in de diverse gemeenteraden die oproepen de biometrische opslag te doen beëindigen en de Europese onderzoeken naar de Nederlandse Paspoortwet.
Beheer Tele-Transport van persoonsgegevens voor paspoort en ID-kaart is onveilig en in commerciële handen
Identificatie gebeurt steeds minder door mensen, maar door computers. Het tele-transport van alle persoonsgegevens voor paspoorten en ID-kaarten, inclusief de unieke lichaamseigen kenmerken die daarvoor moeten worden afgestaan, is onveilig en in commerciële handen. Wellicht binnenkort in buitenlands beheer van een slimme Mexicaan of rijke Rus.
Bezwaarschrift Identiteitsbewijs Aanvragen
Onderstaand formulier kunt u gebruiken als bezwaarschrift tegen de opname van vingerafdrukken in een overheidsdatabase ter verkrijging van een paspoort of identiteitskaart.
Bezwaarschrift tegen opname vingerafdrukken in digitale database ter verkrijging identiteitskaart of paspoort. |
||
Bezwaarschrift Vingerafdrukken | Bezwaarschrift Vingerafdrukken | Bezwaarschrift Vingerafdrukken.txt |
Brief aan Eerste Kamer ivm Instemming Senaat met wetswijziging Paspoortwet
Een 'pittige' open brief stuurde Vereniging Vrijbit bijgestaan door Privacy International naar de Eerste Kamer.
In deze brief trekt Vrijbit fel van leer tegen de 'luchtigheid' waarmee het debat op 9 juni werd gevoerd, en weigert zich neer te leggen bij de bedroevende uitkomst. Ook de ondemocratische wijze waarop deze wijziging van de paspoortwet tot stand is gekomen is een heftig punt van kritiek. Tot slot kondigt vrijbit aan over deze kwestie een klacht in te dienen bij het Europese Hof van de Rechten van de Mens.
Burgemeesters vragen NVVB om advies
De brief die Vrijbit 10 mei 2010 aan alle burgemeesters van Nederland stuurde heeft het beoogde effect gehad en heeft de Nederlandse burgemeesters aan het denken gezet omtrent hun eigen verantwoordelijkheid inzake de uitvoering van de paspoortwet. In reactie op de brief van Vrijbit heeft een groot deel van de Nederlandse gemeenten zich gericht tot de NVVB (de Nederlandse Vereniging voor Burgerzaken) met een verzoek te adviseren in het opstellen van een reactie.
Vrijbit roept in de brief burgemeesters op de rechter te vragen bevrijd te worden uit de onmogelijke positie waarin burgemeesters volgens Vrijbit, door loyale uitvoering van de Paspoortwet zijn geplaatst tegenover inwoners van gemeenten. In het bijzonder voor die inwoners voor wie de Paspoortwet onacceptabel is, stappen te zetten omdat Vrijbit meent dat burgemeesters een primaire zorgplicht hebben.
De NVVB is op dit moment in overleg met onder andere de VNG om de burgemeesters van een goed advies te kunnen voorzien. Zo snel mogelijk hoopt de NVVB de gemeenten meer duidelijkheid te kunnen geven.
Vereniging Vrijbit kijkt reikhalzend uit naar het antwoord van de gemeenten.
Commotie over de vingerafdrukken-databank
Persbericht
Bijna een jaar na invoering van de verplichte afgifte van vingerafdrukken voor het aanvragen van een paspoort/ID-kaart blijkt men in Den Haag absoluut onwetend is van de uitwerking van de Paspoortwet.
Noch de Tweede-Kamerleden noch Hirsch Ballin -die als minister inmiddels op dit dossier zowel verantwoordelijk is als minister van Binnenlandse Zaken als van Justitie - blijken enige notie hebben van de wijze waarop de vingerafdrukken ,van de 2.076.822 burgers die deze hebben afgegeven, worden opgeslagen en verwerkt.
De commotie, waarover de Volkskrant bericht, ontstond woensdag 15 september in de Tweede Kamer tijdens de commissiebespreking waar men het jaarverslag over 2009 besprak. Uit dit Jaarverslag dat al op 19 april is verschenen, blijkt dat inmiddels de AIVD onderkent en waarschuwt dat de opslag en verwerking van persoonsgegevens door een buitenlands bedrijf grote risico's met zich meebrengt.
Dit geldt uiteraard niet alleen voor de vingerafdrukken - waarover in de Volkskrant werd gepubliceerd, maar evenzeer voor de gezichtsscan, het Burgerservicenummer, de naam-adres-woonplaatsgegevens en het uitgiftenummer van de documenten.