zaterdag, 03 oktober 2009 09:45

Aanhouding wegens vermeend reizen zonder geldig vervoersbewijs

Zaterdagavond 26-9-2009, vermoeid na een drukke dag in Den Haag ging ik retour naar Utrecht. De heenweg was al niet zonder perikelen verlopen. Na eerst vertraging bij vertrek van Utrecht CS door chaos op het spoor omdat er weer eens een treinbotsing ravage aanrichtte nadat er door ‘rood’ gereden was slipte in Gouda een jonge vrouw van de treeplank tussen trein en perron. Ook dat leverde oponthoud op omdat de conducteurs zich er eerst van wilde overtuigen of het slachtoffer haar reis wel kon vervolgen.

De terugreis liep echter uit op een soort rel door mijn weigering mijn abonnementkaart te laten uitlezen door een chipuitleesapparaat.

Dit ging als volgt:

Bij Zoetermeer werden mijn kaartjes gecontroleerd (40% korting 2e klas retour Utrecht - Den Haag en fietskaartje. Op verzoek toonde ik ook mijn geldige abonnementkaart. De conducteur eiste dat ik deze uit handen gaf om te laten uitlezen door een chipuitleesapparaat, wat ik weigerde.

Na uitleg waarom ik weigerde en dat ik hierover met de directie van de NS een geschil heb omdat ik m.i. gedwongen wordt tot controle die tegen mijn privacy ingaat en de NS abonnementkaarten uitgeeft met een onjuiste vermelding van geldigheidsdatum, concludeerde de man dat dit boven zijn pet ging en dat hij me ging ‘overdragen’ aan iemand die er meer verstand van had.

Vanuit de trein ontspon zich, na zijn oproep hiertoe, telefonisch een levendige discussie omdat hij het er niet mee eens was dat ik met beladen fiets in Gouda uit de trein zou worden gehaald door de spoorwegpolitie maar pas op mijn eindbestemming in Utrecht gecontroleerd zou worden.

nsparriveIn Utrecht heb ik de twee controleurs (2) die verderop uit de trein stapten opgewacht en de heren vriendelijk gevraagd of ze het echt nodig vonden dat ik voor nader verhoor moest blijven. (verder was er niemand aan personeel op dat moment)

Dat bleek het geval en even later verschenen er 2 andere conducteurs (waarvan een kleine opgewonden vrouw en een bedaarde mannelijke) (4).

Op het perron tussen alle drukte van mensen die in-en uitstapten deed ik hen opnieuw mijn verhaal; waarbij de eerste twee heren aanwezig bleven. Deze hielden het verder voor gezien en vervolgden hun weg naar Zwolle.

conductrixDe vrouwelijke conductrice bleef voortdurend dezelfde vragen stellen en volhouden dat ik geen geldig vervoersbewijs had. Hoewel zij voortdurend dreigde mij een boete te geven- waarop ik zei dat ik daar geen bezwaar tegen had aangezien ik daarmee bezwaar zou gaan aantekenen bij de directie- schreef ze geen boete uit maar bleef alsmaar hetzelfde vragen:’ waarom heeft u geen geldig vervoersbewijs? en zeggen: ‘u moet uw kaart laten chippen want dat moet’.

Op zaterdagavond onderaan de roltrap stonden we uiteraard veel reizigers in de weg zodat er voortdurend passagiers en conducteurs mee gingen staan luisteren. De passagiers werden geagiteerd gesommeerd om zich te verwijderen ( terwijl men uitsluitend luisterde, zich er verder niet mee bemoeide en de mensen daar dus letterlijk volledig in hun recht stonden.)

De twee conducteurs van de volgende trein, die inmiddels op vertrekken stond, liet zij zich er wel mee bemoeien. (6)

Dat leverde een tafereel op waarbij een rijzige conducteur ( met bedenkelijk rood hoofd) kwam aanlopen en tegen mij tekeer begon te gaan dat ik ‘gewoon een kaartje had moeten kopen’. Toen ik ook hem daarop ging uitleggen dat ik dat wel degelijk had werd hij kwaad en oreerde hij letterlijk dat hij ‘conducteur was en dus alles van de NS wist’.

Ik neem aan dat als dit heerschap in de vertrekkende trein niet in slaap is gevallen maar mensen is gaan controleren u over hem nog wel meer klachten zult hebben gekregen met name over onverantwoord alcoholgebruik, maar omdat zijn trein ging vertrekken liet hij mij verder met rust.

De conducteur van het conductrice-koppel nam het van haar over. Hij probeerde mij over te halen om toch mijn kaart te laten chippen met mededelingen als ‘het moet toch’, u heeft alleen uzelf ermee als u niet meewerkt’, waarop zij begon te dreigen met een boete van €120,00 (?) die ze zou gaan uitschrijven.

Op mijn reactie ‘doe dan’ werd ze woedend en nam hij het weer over door mij in de schoenen te schuiven dat het mijn schuld was dat ze niet te hulp konden schieten als zich een noodgeval zou voordoen.

ns_politieIn plaats van een boete uit te schrijven riep mevrouw twee nieuw conducteurs op (8). Van deze heren, die uiteraard eerst weer tekst en uitleg wilden begon er één te dreigen dat ze me 6 uur vast zouden gaan zetten als ik niet meewerkte. Toen ik hem uitlegde dat ik dat misplaatst intimiderend machtsvertoon vond en ze niet moesten verwachten dat wie principieel weigert gaat zwichten voor zulke dreigementen, werden ook zij boos.

Ik kreeg toen commentaar naar mijn hoofd als ’u mag allang blij zijn dat we u niet als doelgroep behandelen’.

Aangezien mij niet duidelijk was wat hij daarmee in vredesnaam bedoelde vroeg ik hem dat uit te leggen. Ik bleek blij te moeten zijn dat hij me niet behandelde als de doelgroep ‘beroeps-conducteur-treiteraars’, zo liet hij weten.

Vervolgens vond hij het nodig om mij te vragen waarom ik ‘in vredesnaam nog met de trein wilde reizen’, als ik het chipuitlezen weigerde.

Zijn collega bepleitte vervolgens dat ik echt aan de eis moest voldoen ‘omdat dat nou eenmaal de regel was’ en dit ‘het nieuwe reizen’ vormde.

Men herhaalde om beurten dat het nu al drie kwartier duurde, maar wenste op mijn mededeling ‘schrijf dan een bon uit’ niet in actie te komen.

nsinactieWel kwam er versterking in de vorm van twee spoorwegagenten (10). Deze wilden het relaas weer horen over wat er aan de hand was en straalden kennelijk voldoende vertrouwen uit dat de controleurs 3 en 4 een boete gingen uitschrijven.

Toen ik rechtmatig de verbalisante vroeg of zij daartoe bevoegd was en of zij zich wilde legitimeren, deed ze, met de mededeling dat ze een bevoegd opsporingsambtenaar was, nijdig één tel haar jas open om een kaart te laten zien zonder dat ik de tijd had om naam of nummer te lezen.

Daar heb ik geen punt van gemaakt en ‘okay‘ gezegd.

Het uitschrijven van de boete echter lukte niet zo best omdat zij dat op een papiertje deed en haar collega tegelijkertijd op een zakcomputer een boete stond te berekenen inclusief boete voor het fietskaartje wat niets met het abonnement van doen heeft. Ze raakten de kluts kwijt met het berekenen en vroegen vervolgens of ik nou was waar ik wezen moest of dat ik nog naar Den Haag moest. Toen ze eenkeer zover waren dat ze bepaald hadden wat voor bon ik zou krijgen werd mij voor de zoveelste keer gevraagd om mijn abonnementkaart te voorschijn te halen. Toen ik dit weer liet zien weigerden ze vervolgens om mijn gegevens hiervan te gebruiken maar eisten een geldig identiteitsbewijs.

Toen begon het lichtelijk hilarisch te worden omdat ik ook bezwaar heb tegen gechipte paspoorten/IDkaarten en daarom, voor deze werden ingevoerd in 2006, een nieuw paspoort aanvroeg terwijl de oude nog niet verlopen was.

paspoort_3Om mensen duidelijk te maken in wat voor idiote controle maatschappij we terecht aan het komen zijn liet ik dus, zoals ik altijd principieel doe, mijn van-gaten- voorziene- ongeldig- gemaakte- paspoort- waarvan- de –geldigheidsdatum- nog -niet -is verlopen, zien.

Dat werkte als rode lap op een stier bij de conductrice die het paspoort afpakte en zei dat ze dat in beslag ging nemen. Ik werd ook in kennis gesteld van het feit dat ik een ID-boete thuisgestuurd zou krijgen.

Toen ik uitlegde dat ze mijn paspoort niet in beslag mocht nemen omdat ik duidelijk voor ik het gaf had aangegeven dat ik een ongeldig gemaakt paspoort ging laten zien en ik dit document gewoon rechtmatig van de gemeente heb gekregen en in bezit mag hebben, ging de discussie ineens daarover.

Ik vroeg het document terug waarop zij het aan een conducteur uit ploeg 5/6 gaf die ook tegen me begon dat hij het in beslag nam.

Een der witgehemde spoorwegagenten was intussen de conductrice aan het helpen bij het uitschrijven van de bon door haar aan te raden toch maar gewoon het paspoort te gebruiken omdat het sofi nummer( moet BSN nummer zijn trouwens) gewoon hetzelfde was en het document dus gewoon voldeed voor de reden waar ze het voor wilde gebruiken.

Paspoort vroeg ze dus weer terug omdat zij de gegevens eruit moest overnemen en daarna gaf ze het aan de andere spoorwegagent. Nadat de bon was uitgeschreven gaf ze die niet maar begon ze opnieuw tot 3x over aan mij te vragen ‘waarom heeft u geen geldig vervoersbewijs’.

Hulde-aan-een-NS-conductriceNa drie keer antwoorden dat ik dat wel had, werd mij verweten dat ik niet alsmaar hetzelfde moest zeggen en dat ik daarmee haar tijd verspilde. Uiteindelijk kreeg ik dan toch het papier waar ze al die tijd in haar hand mee stond te wapperen en liep ze weg terwijl ze over haar schouder riep ‘en je krijgt ook een bon voor belemmering’. Weglopen lukte niet vanwege de kring publiek dus zag ze zich genoodzaakt te reageren op mijn verbaasde vraag: ‘belemmering van wat?’ ‘Belemmering van mij’, snauwde ze me toen toe terwijl ze mensen opzij duwde om weg te komen.

De twee overgebleven agenten waren vervolgens wel relaxed, al wilde de jongste nog steeds mijn paspoort confisqueren. Dat ik hiervan dan toch een bewijs wilde kon hij billijken en daartoe werd ik verzocht even mee te komen naar het kantoortje in de stationshal.

Onderweg daarheen vroeg ik hem wat hij van plan was dan te gaan doen met mijn document. waarop hij zei dat hij het naar de gemeente ging opsturen. Ik liet hem daarop weten dat ze daar bij de gemeente vast niet blij van zouden worden omdat ze daar dan moeten gaan verzinnen wie het in ontvangst moet nemen, wat ze er mee moeten doen en wie het me dan weer terug mag geven als ik dat kom ophalen. Hierna arriveerden we bij het kantoor van de spoorwegpolitie alwaar mij een kop koffie werd aangeboden.

Ik mocht plaatsnemen en achter de glazen wand ontspon zich een levendig gesprek tussen de twee agenten en drie andere aanwezige politiemensen (13)

Toen de glaswand open ging en ik zei ‘toch maar geen koffie maar paspoort terug?’werd er gegrinnikt, kreeg ik mijn paspoort, de complimenten over mijn wetskennis en werd mij succes met de strijd gewenst.

 

Zaterdagavond 26-9-2009, vermoeid na een drukke dag in Den Haag, ging ik retour naar Utrecht.

De heenweg was al niet zonder perikelen verlopen. Na eerst vertraging bij vertrek Utrecht CS door chaos op het spoor omdat er weer eens een treinbotsing ravage aanrichtte nadat er door ‘rood’ gereden was slipte in Gouda een jonge vrouw van de treeplank tussen trein en perron. Ook dat leverde oponthoud op omdat de conducteurs zich er eerst van wilde overtuigen of het slachtoffer haar reis wel kon vervolgen.

 

De terugreis liep uit op een soort rel door mijn weigering mijn abonnementkaart te laten uitlezen door een chipuitleesapparaat. Dit ging als volgt:

 

Bij Zoetermeer werden mijn kaartjes gecontroleerd (40% korting 2e klas retour Utrecht - Den Haag en fietskaartje.

Op verzoek toonde ik ook mijn geldige abonnementkaart.

De conducteur eiste dat ik deze uit handen gaf om te laten uitlezen door een chipuitleesapparaat, wat ik weigerde.

Na uitleg waarom ik weigerde en dat ik hierover met de directie van de NS een geschil heb omdat ik m.i. gedwongen wordt tot controle die tegen mijn privacy ingaat en de NS abonnementkaarten uitgeeft met een onjuiste vermelding van geldigheidsdatum, concludeerde de man dat dit boven zijn pet ging en dat hij me ging ‘overdragen’ aan iemand die er meer verstand van had.

Vanuit de trein ontspon zich, na zijn oproep hiertoe, telefonisch een levendige discussie omdat hij het er niet mee eens was dat ik met beladen fiets in Gouda uit de trein zou worden gehaald door de spoorwegpolitie maar pas op mijn eindbestemming in Utrecht gecontroleerd zou worden.

 

In Utrecht heb ik de twee controleurs (2)die verderop uit de trein stapten opgewacht en de heren vriendelijk gevraagd of ze het echt nodig vonden dat ik voor nader verhoor moest blijven. (verder was er niemand aan personeel op dat moment)

Dat bleek het geval en even later verschenen er 2 andere conducteurs (waarvan een kleine opgewonden vrouw en een bedaarde mannelijke(4).

Op het perron tussen alle drukte van mensen die in-en uitstapten deed ik hen opnieuw mijn verhaal; waarbij de eerste twee heren aanwezig bleven. Deze hielden het verder voor gezien en vervolgden hun weg naar Zwolle.

 

De vrouwelijke conductrice bleef voortdurend dezelfde vragen stellen en volhouden dat ik geen geldig vervoersbewijs had. Hoewel zij voortdurend dreigde mij een boete te geven- waarop ik zei dat ik daar geen bezwaar tegen had aangezien ik daarmee bezwaar zou gaan aantekenen bij de directie- schreef ze geen boete uit maar bleef alsmaar hetzelfde vragen:’ waarom heeft u geen geldig vervoersbewijs?’en zeggen: ‘u moet uw kaart laten chippen want dat moet’.

 

Op zaterdagavond onderaan de roltrap stonden we uiteraard veel reizigers in de weg zodat er voortdurend passagiers en conducteurs mee gingen staan luisteren. De passagiers werden geagiteerd gesommeerd om zich te verwijderen ( terwijl men uitsluitend luisterde, zich er verder niet mee bemoeide en de mensen daar dus letterlijk volledig in hun recht stonden.)

De twee conducteurs van de volgende trein, die inmiddels op vertrekken stond, liet zij zich er wel mee bemoeien. (6)

Dat leverde een tafereel op waarbij een rijzige conducteur ( met bedenkelijk rood hoofd) kwam aanlopen en tegen mij tekeer begon te gaan dat ik ‘gewoon een kaartje had moeten

 

 

kopen’. Toen ik ook hem daarop ging uitleggen dat ik dat wel degelijk had werd hij kwaad en oreerde hij letterlijk dat hij ‘conducteur was en dus alles van de NS wist’.

 

Ik neem aan dat als dit heerschap in de vertrekkende trein niet in slaap is gevallen maar mensen is gaan controleren u over hem nog wel meer klachten zult hebben gekregen met name over onverantwoord alcoholgebruik, maar omdat zijn trein ging vertrekken liet hij mij verder met rust.

 

De conducteur van het conductrice-koppel nam het van haar over. Hij probeerde mij over te halen om toch mijn kaart te laten chippen met mededelingen als ‘het moet toch’, u heeft alleen uzelf ermee als u niet meewerkt’, waarop zij begon te dreigen met een boete van €120,00 (?) die ze zou gaan uitschrijven.

Op mijn reactie ‘doe dan’ werd ze woedend en nam hij het weer over door mij in de schoenen te schuiven dat het mijn schuld was dat ze niet tehulp konden schieten als zich een noodgeval zou voordoen.

In plaats van een boete uit te schrijven riep mevrouw twee nieuw conducteurs op(8).

Van deze heren, die uiteraard eerst weer tekst en uitleg wilden begon er één te dreigen dat ze me 6 uur vast zouden gaan zetten als ik niet meewerkte.

Toen ik hem uitlegde dat ik dat misplaatst intimiderend machtsvertoon vond en ze niet moesten verwachten dat wie principieel weigert gaat zwichten voor zulke dreigementen, werden ook zij boos.

Ik kreeg toen commentaar naar mijn hoofd als ’u mag allang blij zijn dat we u niet als doelgroep behandelen’.

 

Aangezien mij niet duidelijk was wat hij daarmee in vredesnaam bedoelde vroeg ik hem dat uit te leggen. Ik bleek blij te moeten zijn dat hij me niet behandelde als de doelgroep ‘beroeps-conducteur-treiteraars’, zo liet hij weten.

 

Vervolgens vond hij het nodig om mij te vragen waarom ik ‘in vredesnaam nog met de trein wilde reizen’, als ik het chipuitlezen weigerde.

Zijn collega bepleitte vervolgens dat ik echt aan de eis moest voldoen ‘omdat dat nou eenmaal de regel was’ en dit ‘het nieuwe reizen’ vormde.

Men herhaalde om beurten dat het nu al ¾ uur duurde, maar wenste op mijn mededeling ‘schrijf dan een bon uit’ niet in actie te komen.

Wel kwam er versterking in de vorm van twee spoorwegagenten (12).

Deze wilden het relaas weer horen over wat er aan de hand was en straalden kennelijk voldoende vertrouwen uit dat de controleurs 3 en 4 een boete gingen uitschrijven.

Toen ik rechtmatig de verbalisante vroeg of zij daartoe bevoegd was en of zij zich wilde legitimeren, deed ze, met de mededeling dat ze een bevoegd opsporingsambtenaar was, nijdig één tel haar jas open om een kaart te laten zien zonder dat ik de tijd had om naam of nummer te lezen.

Daar heb ik geen punt van gemaakt en ‘okay‘gezegd.

Het uitschrijven van de boete echter lukte niet zo best omdat zij dat op een papiertje deed en haar collega tegelijkertijd op een zakcomputer een boete stond te berekenen inclusief boete voor het fietskaartje wat niets met het abonnement van doen heeft. Ze raakten de kluts kwijt met het berekenen en vroegen vervolgens of ik nou was waar ik wezen moest of dat ik nog naar Den Haag moest. Toen ze eenkeer zover waren dat ze bepaald hadden wat voor bon ik zou krijgen werd mij voor de zoveelste keer gevraagd om mijn abonnementkaart te voorschijn te halen. Toen ik dit weer liet zien weigerden ze vervolgens om mijn gegevens hiervan te gebruiken maar eisten een geldig identiteitsbewijs.

 

Toen begon het lichtelijk hilarisch te worden omdat ik ook bezwaar heb tegen gechipte paspoorten/IDkaarten en daarom, voor deze werden ingevoerd in 2006, een nieuw paspoort aanvroeg terwijl de oude nog niet verlopen was.

Om mensen duidelijk te maken in wat voor idiote controle maatschappij we terecht aan het komen zijn liet ik dus, zoals ik altijd principieel doe, mijn van-gaten- voorziene- ongeldig- gemaakte- paspoort- waarvan- de –geldigheidsdatum- nog -niet -is verlopen, zien. 1

 

Dat werkte als rode lap op een stier bij de conductrice die het paspoort afpakte en zei dat ze dat in beslag ging nemen. Ik werd ook in kennis gesteld van het feit dat ik een ID-boete thuisgestuurd zou krijgen.

Toen ik uitlegde dat ze mijn paspoort niet in beslag mocht nemen omdat ik duidelijk voor ik het gaf had aangegeven dat ik een ongeldig gemaakt paspoort ging laten zien en ik dit document gewoon rechtmatig van de gemeente heb gekregen en in bezit mag hebben, ging de discussie ineens daarover.

Ik vroeg het document terug waarop zij het aan een conducteur uit ploeg 5/6 gaf die ook tegen me begon dat hij het in beslag nam.

 

Een der witgehemde spoorwegagenten was intussen de conductrice aan het helpen bij het uitschrijven van de bon door haar aan te raden toch maar gewoon het paspoort te gebruiken omdat het sofi nummer( moet BSN nummer zijn trouwens) gewoon hetzelfde was en het document dus gewoon voldeed voor de reden waar ze het voor wilde gebruiken.

Paspoort vroeg ze dus weer terug omdat zij de gegevens eruit moest overnemen en daarna gaf ze het aan de andere spoorwegagent.

Nadat de bon was uitgeschreven gaf ze die niet maar begon ze opnieuw tot 3x over aan mij te vragen ‘waarom heeft u geen geldig vervoersbewijs’.

Na drie keer antwoorden dat ik dat wel had, werd mij verweten dat ik niet alsmaar hetzelfde moest zeggen en dat ik daarmee haar tijd verspilde.

Uiteindelijk kreeg ik dan toch het papier waar ze al die tijd in haar hand mee stond te wapperen en liep ze weg terwijl ze over haar schouder riep ‘en je krijgt ook een bon voor belemmering’.

Weglopen lukte niet vanwege de kring publiek dus zag ze zich genoodzaakt te reageren op mijn verbaasde vraag: ‘belemmering van wat?’

‘Belemmering van mij’, snauwde ze me toen toe terwijl ze mensen opzij duwde om weg te komen.

 

De twee overgebleven agenten waren vervolgens wel relaxed, al wilde de jongste nog steeds mijn paspoort confisqueren. Dat ik hiervan dan toch een bewijs wilde kon hij billijken en daartoe werd ik verzocht even mee te komen naar het kantoortje in de stationshal.

Onderweg daarheen vroeg ik hem wat hij van plan was dan te gaan doen met mijn document. waarop hij zei dat hij het naar de gemeente ging opsturen.

Ik liet hem daarop weten dat ze daar bij de gemeente vast niet blij van zouden worden omdat ze daar dan moeten gaan verzinnen wie het in ontvangst moet nemen, wat ze er mee moeten doen en wie het me dan weer terug mag geven als ik dat kom ophalen.

 

Hierna arriveerden we bij het kantoor van de spoorwegpolitie alwaar mij een kop koffie werd aangeboden.

Ik mocht plaatsnemen en achter de glazen wand ontspon zich een levendig gesprek tussen de twee agenten en drie andere aanwezige politiemensen(13)

Toen de glaswand open ging en ik zei ‘toch maar geen koffie maar paspoort terug?’werd er gegrinnikt, kreeg ik mijn paspoort, de complimenten over mijn wetskennis en werd mij succes met de strijd gewenst.

1 Ik teken hierbij aan dat de Wet op de Uitgebeide ID-plicht geen draagplicht kent en ik dus niet strafbaar ben dat ik mijn geldige paspoort thuis heb liggen voor geval ik dat zou moeten tonen volgens de WU-ID geldende richtlijnen.